Νέα Ιωνία Βόλου, ή αλλιώς Ξηρόκαμπος όπως ήταν το πιο παλιό της όνομα, χώρος που δέχτηκε τους Μικρασιάτες πρόσφυγες, στην προσπάθειά τους να χτίσουν μία νέα ζωή εκεί δίπλα στις όχθες του Κραυσίδωνα. Εργατικοί και φιλότιμοι μπήκαν αμέσως στη βιοπάλη. Η υφαντουργία ήταν από τις τέχνες που ήξεραν καλά και με Μικρασιάτες επιχειρηματίες που έκαναν τα νέα τους βήματα στις νέες τους πατρίδες, η υφαντουργία «επανεκκίνησε».

Το πολύτιμο μεροκάματο ζέστανε όσο μπορούσε τα όνειρα που πάγωσε ο ξεριζωμός και τα επακόλουθά του. Στο συγκεκριμένο εργοστάσιο εργάζονταν από την ίδρυσή του έως και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμου από 120 έως 150 εργάτριες.

Σήμερα ο χώρος έχει γίνει μουσείο. Διαπιστώσαμε πολλές ομοιότητες με το αντίστοιχο μουσείο του Κέντρου Μικρασιατικού Πολιτισμού στη Νέα Ιωνία Αττικής. Το επισκεφτήκαμε και σας «ταξιδεύουμε» σε άλλες εποχές.

Ο Δήμος Βόλου αναφέρει για το Μεταξουργείο:

«Μουσείο Μεταξουργείου Αφών Ετμεκτζόγλου

Το Μεταξουργείο Ετμεκτζόγλου ιδρύθηκε το 1924, απο τους αδερφούς Γεώργιο και Αθανάσιο Ετμεκτζόγλου, με την αρχική επωνυμία « Υιοί Α. Ετμεκτζόγλου». Είναι το πρώτο εργοστάσιο, που λειτούργησε στην προσφυγούπολη της Νέας Ιωνίας και είναι στενά συνδεδεμένο με την κοινωνική ζωή του τόπου, την οικονομία και βιομηχανία της προπολεμικής κυρίως περιόδου.

Οι αδελφοί Ετμεκτζόγλου κατάγονταν από τη Μ. Ασία, και συγκεκριμένα από την κωμόπολη Ορτάκιοϊ της Βιθυνίας, όπου κύρια απασχόληση των κατοίκων ήταν η σηροτροφία και η μεταξουργία.

Εγκαταστάθηκαν στον Βόλο το 1924 και έκτισαν, με προσωπική εργασία, ένα μικρό αναπηνιστήριο κουκουλιών με 10 λεκάνες, το οποίο απασχολούσε 17 άτομα (τα 4 προέρχονταν από το εργοστάσιο της Μ. Ασίας).

Από το 1928 λειτούργησε το νέο ατμοκίνητο εργοστάσιο στο κεντρικό διώροφο κτίσμα, στο οποίο εργάζονταν πάνω από 150 άτομα, στην πλειοψηφία τους εργάτριες κυρίως πρόσφυγες από τη Μ. Ασία. Το 1975, εγκαταστάθηκε στο ισόγειο του εργοστασίου υφαντήριο, το οποίο λειτούργησε έως το 1991.

Σήμερα διασώζεται στο εργοστάσιο ο εξοπλισμός που ανήκει κυρίως στην τελευταία φάση της λειτουργίας της επιχείρησης (1961-1991). Συγκεκριμένα διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση τμήματα των ατμοκίνητων αναπηνιστηρίων, οι παλιές και οι νέες συσκευές αποξήρανσης και διαλογής, οι λέβητες, καθώς και ο εξοπλισμός του υφαντήριου.

Το Μουσείο Μεταξουργίας λειτουργεί σε συνέργεια με τη Βιβλιοθήκη της Νέας Ιωνίας, η οποία στεγάζεται στο κτήριο του πρώτου αναπηνιστηρίου».

Κείμενο & φωτο: Νάσος Μπράτσος

Σχετική είδηση: Το ert.gr στο Κέντρο Μικρασιατικού Πολιτισμού (φωτορεπορτάζ)