Αντίθετοι με το πρωτοσέλιδο της «Αυγής», εμφανίστηκαν μέσω των προσωπικών τους λογαριασμών στο Facebook, οι Δημήτρης Χριστόπουλος και Αντώνης Λιάκος.
Αρχικά, ο καθηγητής και πρώην υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Χριστόπουλος τόνισε ότι «όπως νουνεχείς δεξιοί άνθρωποι, πρέπει να καταδικάζουν την βουρκώδη σπουδή της κυβέρνησης να παρουσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως το έτερο άκρο της Χρυσής Αυγής, έτσι σώφρονες αριστεροί πρέπει να καταδικάζουν την αντίδραση της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ να ανασύρει το “δεν είναι αθώοι” για τους δύο τελευταίους πρωθυπουργούς της Νέας Δημοκρατίας».
Και συνέχισε: Το να καταδικάζεις μόνο τα φάουλ του αντιπάλου είναι βολικό. Στα δικά σου φάουλ δοκιμάζεται η πολιτική σου αξιοπιστία. Ειδάλλως, σε αυτήν την κλωτσοπατινάδα, η πολιτική αναβάπτιση της Άκρας Δεξιάς καιροφυλακτεί. Πρέπει να κρατήσουμε ψηλά το λόγο μας. Ανυπέρθετη προτεραιότητα σήμερα ο θρυματισμός της Χρυσής Αυγής και όχι ανέφελοι συμψηφισμοί. Ο αντιφασισμός είναι ο κατεξοχήν υπαρξιακός αγώνας της Αριστεράς. Πάντα ήταν. Είναι κρίμα να τον ισοπεδώνει με ευτελείς και μυωπικούς τακτικισμούς.
Ακολούθως, τη διαφωνία του με το επίμαχο πρωτοσέλιδο εξέφρασε και ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος, τονίζοντας ότι «η νέα εποχή χρειάζεται καινούργια προσέγγιση».
Ολόκληρη η ανάρτηση:
«Το σύνθημα «δεν είναι αθώοι» έχει ένα συγκεκριμένο νοηματικό βάρος. Καθιερώθηκε για την δίκη της Χρυσής Αυγής για εγκληματικές ενέργειες σε μια ποινική δίκη με εξόχως πολιτικό νόημα, αλλά ποινική δίκη. Φυσικά τις αιτίες ανόδου της Χρυσής Αυγής οφείλουμε να τις αναζητήσουμε και σε πολιτικό και σε ιστορικό επίπεδο. Όχι για να προσμετρήσουμε ποινές, αλλά να καταλάβουμε το βάθος και την πολυπλοκότητα της επανεμφάνισης του ναζισμού μέσα από τις πρόσφατες ιστορικές μας περιπέτειες. Π.χ. το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή απέκτησε μαζικό ακροατήριο στις πίστες του Μακεδονικού, δεν καθιστά τους Μακεδονομάχους συνενόχους με την ποινική σημασία του όρου.
Άλλο οι κοινωνικές, ιδεολογικές, πολιτικές αιτίες, άλλο η απόδοση ενοχής. Η μνησικακία της ΝΔ, η οποία εκδηλώθηκε, μετά την απόφαση, με ψεύδη είτε για την προέλευση της ΧΑ από τα κινήματα διαμαρτυρίας και τις πλατείες των αγαναχτισμένων, είτε με την δήθεν προετοιμασία ποινικών κωδίκων για την ελάφρυνση των ποινών, είτε για τη συμπόρευσή της στο κοινοβούλιο –παρά τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, δεν μπορεί να βρει ως αντίδοτο τη χρησιμοποίηση του ίδιου συνθήματος «δεν είναι αθώοι» απέναντι στους ηγέτες της Δεξιάς.
Η πολιτική, όπως και η αναζήτηση ιστορικών ευθυνών δεν γίνεται με όρους ένοχος-αθώος, ούτε με λογική αναζήτησης ποινικών ευθυνών. Ένα πράγμα οι ποινικές ευθύνες, ένα εντελώς διαφορετικό οι πολιτικές και ιστορικές ευθύνες και αιτίες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος τα αριστερά έντυπα και οι προοδευτικοί πολίτες να ακολουθήσουν, έστω αμυνόμενοι, το παράδειγμα του θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη. Εκφράζει ένα κόσμο που στα προηγούμενα χρόνια συναγωνιζόταν σε ένα δεξιό εικονοκλαστισμό – και βυθίζεται τώρα στον φανατισμό και τη ρυπαρογραφία. Αφενός η πανδημία, αφετέρου η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έθεσαν τέλος σε αυτού του είδος τις εξυπνάδες. Αλλά αυτά τα ίδια τα γεγονότα εξάντλησαν και τα αριστερά στερεότυπα. Η νέα εποχή χρειάζεται καινούργια προσέγγιση».
